wysoko — wyżej przysłów. od wysoki a) w zn. 1: Wysoko rzucić piłkę. Skoczyła wysoko 1,90 m. Fontanna bijąca wysoko. Rośnij kwiecie wysoko, jak pan leży głęboko. (Mickiewicz) b) w zn. 3: Chmury płyną wysoko. Słońce już było wysoko na niebie … Słownik języka polskiego
Mestwin I, Duke of Pomerania — Hermann Hahn: Mestwin I of Pomerania, about 1620 … Wikipedia
Edward Flatau — Naissance 27 décembre 1868 Płock, Empire russe Décès 7 … Wikipédia en Français
Поцей, Людвик — В Википедии есть статьи о других людях с такой фамилией, см. Поцей. Людвик Констанций Поцей польск. Ludwik Konstanty Pociej … Википедия
apokaliptyczny — «dotyczący apokalipsy, wspomniany, opisany w Apokalipsie; wieszczący koniec świata, budzący grozę, przerażający, tajemniczy» Apokaliptyczna bestia. Potwór apokaliptyczny. Obraz, utwór apokaliptyczny. Apokaliptyczne wizje … Słownik języka polskiego
bestia — ż I, DCMs. bestiatii; lm D. bestiatii (bestiatyj) 1. «dzikie, drapieżne zwierzę» Zgłodniałe bestie. Tresować dzikie bestie. ∆ Bestia apokaliptyczna «potwór wspomniany w Apokalipsie» 2. «zły, okrutny, zwyrodniały człowiek» 3. pot. «o człowieku,… … Słownik języka polskiego
lewiatan — m IV, DB. a, Ms. lewiatannie, blm «ogromny potwór morski o dziwnych kształtach, wspomniany kilkakrotnie w Biblii; w pismach talmudycznych przedstawiany jako ogromna ryba, przeznaczona na ucztę sprawiedliwych po przyjściu Mesjasza» ‹łac., hebr.› … Słownik języka polskiego
powyżej — 1. «wyżej w stosunku do jakiegoś punktu, poziomu, nad czymś» Amputowano mu nogę powyżej kolana. Rękawy zawinięte powyżej łokcia. Temperatura powyżej zera. ◊ Mieć czegoś a. kogoś, mieć wszystkiego powyżej uszu «mieć czegoś albo kogoś dość, stracić … Słownik języka polskiego
powyższy — «taki, o którym poprzednio, przedtem, dopiero co mówiono albo pisano, przedtem wspomniany, wymieniony, umieszczony» Podać powyższe zarządzenie do wiadomości. Powyższe argumenty przekonały go do tej sprawy. powyższe blm w użyciu rzecz. «to, o czym … Słownik języka polskiego
rzeczony — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. rzec (p.) rzeczony rzeczonyczeni, w funkcji zbliżonej do przymiotnikowej, książk. «(wyżej) wspomniany, przytoczony, wymieniony» Rzeczone opinie, poglądy, zarządzenia … Słownik języka polskiego